De impact van fertiliteitstrajecten

De impact van fertiliteitstrajecten op werk: waarom we dit niet kunnen blijven negeren

Zwangerschap is al geen dagelijks gespreksonderwerp op de werkvloer – laat staan vruchtbaarheidstrajecten zoals IUI en IVF. Toch raakt dit onderwerp veel medewerkers, en heeft het grote impact op hun welzijn én functioneren op het werk. Uit Belgisch onderzoek blijkt dat 29% van de vrouwen stopte met IVF vanwege de combinatie met werk. Een signaal dat we niet kunnen negeren.

De medische procedures zijn zwaar – zowel fysiek als emotioneel. Hormooninjecties, eicelpuncties, echo’s, onzekerheid: het vraagt veel van mensen. En dat blijft niet aan de voordeur van het kantoor achter.

“Mensen voelen zich gevangen in een stilte,” zegt psycholoog Petra Smits. “Een vruchtbaarheidstraject is weliswaar privé, maar verspreidt zich als een olievlek over verschillende levensgebieden, waaronder werk. Het raakt alles, van je energieniveau tot je stressbestendigheid, allemaal zaken die je op je werk nodig hebt.”

Drie veelvoorkomende gevolgen op de werkvloer

1. Fysieke en mentale uitputting: Intensieve behandelingen zoals IVF en ICSI kunnen medewerkers langdurig uitputten. Zelfs na het traject houden sommigen klachten.
   “Veel mensen omschrijven het als het hebben van twee fulltime banen,” zegt Smits. “Ze moeten continu schakelen tussen medische afspraken en werkverplichtingen. Dat eist zijn tol.”

2. Schuldgevoel en taboe: Medewerkers voelen zich vaak bezwaard over hun afwezigheid of verminderde productiviteit. En omdat het onderwerp zelden besproken wordt, voelen ze zich alleen staan.
   “Schuldgevoel is een enorme factor,” legt Smits uit. “Ze zijn bang als lastig te worden gezien of hun carrièrekansen te schaden. Dat geeft stress.”

3. Uitval na een traject: medewerkers die een dergelijk traject hebben doorlopen ervaren lang nadien nog de effecten hiervan. Dat kan zelfs na de eventuele geboorte van een kindje nog merkbaar zijn. De kennis hierover is niet groot. Leidinggevenden en medewerkers moeten in deze fase dus extra alert zijn. Zeker als de roze wolk donkerder blijkt.

Wat kunnen werkgevers doen?

Volgens Smits ligt er een belangrijke rol bij werkgevers. Niet om te vragen naar privézaken, maar om ruimte te bieden, signalen te herkennen en steun te organiseren.

1. Flexibiliteit, ook voor de partner

“Een vruchtbaarheidstraject doorloop je vaak als koppel,” zegt Smits. “Betrek ook de partner. Daarmee laat je zien dat je de impact serieus neemt.” Zorg voor afspraken over werktijden, thuiswerken en verlof. En maak het onderwerp bespreekbaar zonder oordeel.

2. Normaliseer het gesprek

Bied toegang tot een vertrouwenspersoon, coach of HR-contact, en train leidinggevenden in hoe ze met dit thema om kunnen gaan. Biuedt pro-actief extra ondersteuning en wacht niet tot mensen de drempel over komen. “Het gaat erom dat je een cultuur creëert waarin medewerkers voelen dat ze mens mogen zijn,” zegt Smits.

Samen een gezondere werkcultuur bouwen

Eén op de zes koppels raakt niet spontaan zwanger. Toch blijven vruchtbaarheidstrajecten een blinde vlek op veel werkvloeren. Werkgevers die dit taboe doorbreken en medewerkers ondersteunen, dragen bij aan een inclusieve, duurzame organisatie.

“De weg naar ouderschap is in het geval van geassisteerde reproductie een gedeelde reis,” besluit Smits. “Hoe beter werkgevers die realiteit omarmen, hoe meer ze bijdragen aan welzijn én resultaat.”

Parents Inc. werkt samen met Fertilipsy om gespecialiseerde ondersteuning te kunnen bieden aan medewerkers die dit hier behoefte aan hebben en werkgevers die meer willen doen.